Tag: film

Berlijn

Over een paar weken gaan we weer eens voor een klein weekje naar Berlijn en langzaam begint het weer een beetje te kriebelen. Dankzij de vrijpostigheid van het web heb ik bewegende kleurenbeelden afgeladen van de stad in 1936, eens soort van nationaalsocialistisch toeristenfilmpje en daarnaast een kleurenfilm gemaakt door de geallieerden van een volledig verwoeste stad in 1945, waarvan je je nauwelijks kunt voorstellen dat die nog ooit zal worden opgebouwd. Dat de stad is opgebouwd weten we en in een veel kortere tijd dan de 50 jaar die de eerste door de Russen benoemde burgemeester aan geschatte heropbouwtijd tijd gaf. Een klein wonder dat na de hereniging in een nieuwe fase is beland en dat de moeite waard blijft te blijven volgen. Terplaatse, via de media en door middel van het web en via het weblog van de NOS

Davidlynchdoc2007

Over the course of two years we were allowed to film David Lynch as he worked on his latest film INLAND EMPIRE. Over 700 hours of footage was gathered both on location and in David’s home. This film will give the most current perspective on one of cinema’s greatest directors and will bring to life his creative process and joy for living life to its fullest potential.

Zwartboek

Gisteren naar de Hollawood shootout movie van Paul Verhoeven geweest. Een soort van Where Eagles Dare in de polder. De oorlog is alleen maar decor en de film hangt van de onwaarschijnlijkheid aan elkaar. Er is gelukkig genoeg te zien en te horen om je niet te vervelen. Het heeft meer weg van de oude jaren 60 en 70 oorlogsfilms dan 21e eeuwse WOII films als The Pianist en Der Untergang. De film is eerder een pastiche van diverse WOII oorlogsfictie dan een poging tot cinematografische autenticiteit. Ik vermoed dat zelfs de hele film een pastiche is, maar mijn kennis van het eventueel bronnenmateriaal is te beperkt om deze stelling inhoudelijk te staven
De film bevat vele fraaie details; het geluid van de machinegeweren is werkelijk voortreffelijk gedaan. Ik wil achteraf mijn excuses aanbieden aan bioscoopbezoekers in onze nabijheid om ons smalend commentaar en slappe lach op het einde. Kom op jongens, eropaf…

Over digitalisering en ontwaarding.

De stelling dat vernieuwing niet altijd verbetering hoeft te zijn, kan ik na een tijdje overdenken alleen maar meer onderstrepen. Nu willen ze het boek gaan digitaliseren. Hoe langer ik erover nadenk raak ik ervan overtuigd dat het een dwaas streven is.
Het is een strijd tussen logistiek gemak en de waardebeleving van een voorwerp. Digitalisering nivelleert, ontwaardt zelfs. Een mooi voorbeeld is muziek. Vroeger kocht ik van mijn gespaarde guldens een LP van mijn favoriete muzikant. De hoes, de foto’s, de textuur en geur van vinyl was een wezenlijk onderdeel van de muziekbeleving. Tijdens het beluisteren van de muziek werd de muziek een met het voorwerp. Ik zie dan ook vaag de hoes voor mijn geestesoog tijdens het beluisteren. Het is lastig om bij een LP een enkel nummer te beluisteren als het tenminste niet het eerste nummer is. Dus een LP werd doorgaans in zijn geheel in twee delen beluisterd; je hoorde alle muziek en bepaalde nummers die niet direct aanspraken begon ik langzaam meer te waarderen. De moeite die je moest doen om de muziek te kunnen beluisteren maakte de muziek waardevoller. Nu heb ik een slordige 30 gigabyte aan mp3 op mijn computer staan, allemaal gratis en voor niks, maar het doet me ook maar weinig. Ik hop wat door de nummers, van sommige albums luister ik maar een paar nummers en daarna nooit meer.
Door moeite te doen voor een beleving stijgt haar waarde. Het woord beleving is niet voor niets vrouwelijk. Een ander voorbeeld is cinema. Aan een film in een bioscoop beleef ik intenser dan een gebrande film thuis. Voor de bioscoop moet ik al gauw een dik uur autorijden, ik moet een kaartje kopen. Dit maakt al dat ik bereid ben moeite te doen de film te waarderen. Daar komt nog bij dat de kwaliteit van beeld en geluid hoger is waardoor dat al een stuk eenvoudiger is. Ik heb van films in de bioscoop genoten die ik later thuis op de buis maar mwah vond.
Hetzelfde dreigt nu ook met boeken te gebeuren. Nog even een je kunt ieder boek al downloaden voordat ie nog maar gedrukt is. Er komen allerlei vernuftige apparaatjes om het goed te kunnen lezen en delen. De gevolgen zijn echter het verdwijnen van boekhandels met een goed assortiment, prachtige overvolle boekenkasten, maar ook de bereidheid moeite te doen om een tekst tot je te nemen. Straks heb je een paar duizend boeken staan op je e-book, je hopt er wat doorheen, leest hier en daar een stuk een als het niet meteen aanspreekt druk je het weg.
Ik heb lang in de voorhoede gelopen wat betreft technologische vernieuwing van de media, ik zit er tot mijn nek in, maar ik begin langzaam te beseffen dat we alleen maar hebben verloren. Natuurlijk zijn er voordelen. Alleen al het feit dat ik dit stukje op een maandagmorgen intik en dat ik het al in enkele minuten kan publiceren heeft voordelen, maar zelfs hier ontwaar ik een schaduwkant: omdat het zo eenvoudig is een tekst te produceren en publiceren doe ik steeds minder moeite een goede tekst te schrijven. De ontwaarding van je eigen schrijven. Ben ik de enige die dit zo ervaart? Ik moet op zoek naar zielsgenoten naar medestrijders, ADF, Anti Digitaal Front. We blazen serverruimtes op, jagen duizend volt door de kabel, Anti Ipod demonstraties. ARAR Analoge Romantici A Rebour.