Een oude gewoonte in stand gehouden, op een laag pitje
Gisteren was de dag: even zuchtte de toonbank onder het gewicht van Sferen.
Rowwen hèze tolt in de cd-speler van Niemsz de Noordpoollimburger. Rowwen Hèze heeft het Limburgs Peelland een soundtrack gegeven. Limburg is louter landschap. De mensen wonen er in kleine kernen en de dorpbewoners een kilometer verderop wordt het licht in de ogen al niet meer gegund. Het chauvinisme van Friezen wordt hier dan ook niet begrepen. Maar alle Limburgers houden van van Rowwen Hèze.
Aanrader voor de kerst: Kill Bill. Volkomen Cinema pour Cinema en onbevattelijk geniaal, werkelijk.
De avonturen van Marcel van Eeden in Santiago de Compostella
Okay, so you wanna be a film-maker? (Class choruses ‘YES’) Wrong! You ARE a film-maker. The moment you think about that you want to be a fillm-maker you’re that. Make yourself a business card that says you’re a film-maker, pass them out to your friends, soon as you get that over with and you’ve got it in your mind that you’re one you’ll be one, you’ll start thinking like one. Don’t dream about being a film-maker, you are a film-maker. Now let’s get down to business.
morgen in premiere in Nederland: Kops, en panser-parodi af Josef Fares
Gisteren de eerste twee afleveringen van heimat gekeken in het R.A.M.atelier. Volgend jaar met kerst wordt heimat3 bij de vpro uitgezonden en dat vraagt een gedegen voorbereiding. Ik vrees dat ik de komende tijd nog vaker op dit fabuleuze project van Edgar Reitz terug zal komen..
Paul bleibt während Mäthes-Pat Erzählung nicht stehen, er geht einfach ohne zu antworten immer weiter, dreht sich noch einige Male um, um dann nur noch nach vorne zu sehen und in der Ferne zu verschwinden.
Katharina ist mit dem Zug unterwegs nach Bochum zu ihrem Bruder Hans und seiner Frau Maria. Sie sitzt in einem Großrauwagen mit dem Rücken zu einer Familie, die eine Sitzgruppe hinter ihr Platz genommen hat: Der Vater in NSDAP-Uniform, die junge Mutter und ein etwa acht Jahre alter Junge.
JUNGE (aufgeregt) Mutti, die hellen Lichter, die hellen Lichter.
MUTTER Ja ist das schön. Richard, ist das etwa elektrisch?
VATER Ja, das ist elektrisch.
JUNGE Oh wie hell, wie hell. Wie der Tag.
MUTTER Ist das wunderbar.
VATER Das macht die Elektrizität.
MUTTER Richard, Richard, schau mal. Ist das nicht schön?
JUNGE Vati, Vati, ist das die neue Zeit?
VATER Jawohl, das ist die neue Zeit.
MUTTER Oh Richard, Richard, so etwas schönes. Sieh mal, herrlich.
Auch Katharina will jetzt wissen, was es denn da in der Dunkelheit zu sehen gibt. Als sie aus dem Fenster schaut, erblickt sie das leuchtende Werbeschild der Bayer Chemiewerke in der Ferne.
VATER Schau Wolf, das ist die chemische Industrie. Die wird uns helfen.
Mit einem Schnaufer lehnt Katharina sich wieder zurück in ihren Sitz.
Redelijk druk hier voor een zaterdag.
Volkomen terecht heeft Cees Nooteboom de P.C. Hooftprijs 2004 gewonnen, nu de nobelprijs nog. Omdat zijn boeken een verrijking zijn, daarom en dat het een schande is dat die man nog geen fatsoenlijke website heeft, waarvan de domeinnaam zelfs nog vrij is. Als ik zo een uitgever had…
om de wereld te kennen, beheersen, overleven abstraheert de mens deze. Met deze abstraties, dat zijn symbolen, tekens, taal, wiskunde gaat de mens in de weer, zoekt hij verbanden en oplossingen. Vervolgens leidt hij deze oplossingen terug naar de wereld, om deze te toetsen op praktische haalbaarheid. Ons bewustzijn is zo een nuttig stukje gereedschap en tevens een van de krachtigste overlevingsmechanismen tot nu toe. Ons bewustzijn is natuurlijk niet zo geweldig vanwege zijn onfeilbaarheid, maar meer vanwege zijn opvoeren van de snelheid van combinaties, het toeval. De meest praktische combinatie komt zo het snels te voorschijn. Eigenlijk is het ook een opvoeren van tijd en zoetjes aan hebben we onze tijd zodanig opgevoer dat we er zelf knatergek van worden
Het pad van mijn leven wordt verlicht door het schijnsel van oranje straatlantaarns. Het belicht mijn oudste herinneringen. Er is een relatie met de oudste herinneringen van de mensheid: de oranje gloed van het grotvuur, een kleur die warmte en geborgenheid moet hebben betekend. Ooit wordt het gen ontdekt dat dit soort herinneringen opslaat en doorgeeft. Maar momenteel kost het me moeite om die kleur met geborgenheid te verbinden, ik moet me ervoor diep in mezelf terugtrekken, op genniveau zo diep…
Je komt nergens zonder methode, jongen, nergens
Jaktdagen alt klaffet!!
Gisteren was ik verwikkeld in zo een heerlijke verhitte mannelijke discussie. Ik voorspelde dat waterstof de komende decennia een van de belangrijkste energiebronnen voor voertuigen zal worden. ik had de klok hierover wel ergens ooit horen luiden en thuis ben ik de klepel maar eens gaan zoeken, want die was te vinden op de website van tegenlicht.
Enkele feiten: – Ijsland investeert al decennia lang in duurzame energie, daar is onlangs het eerste publieke waterstof-tankstation geopend. Shell en DaimlerChrysler zijn aandeelhouders. Er rijden nu drie bussen op waterstof, om de mensen te laten wennen aan het idee – Bush en Prodi hebben dit jaar besloten miljarden te investeren in de ontwikkeling van waterstof als vervanger van olie. – Er moet haast gemaakt worden met de ontwikkeling van deze techniek, want waarschijnlijk is de peak van olieproductie bereikt: de olieproductie neemt af en de olie die geproduceerd wordt is steeds meer dure moeilijk te winnen olie, terwijl de vraag naar olie toeneemt. In China bijvoorbeeld worden 5000 auto’s per dag verkocht. – General Motors wil in 2010 de waterstofmotor massaal gaan produceren.
Omdat die zak van een Sinterklaas al eeuwen dood is, dat is langer dan god, is heb ik mezelf maar wat kado gedaan; een skitterende lamy-vulpen, germanees topdiezain
Het woordenboek is een vergaarbak van een beschaving en daarom kun je veel leren van het bestuderen van woordenboeken. Dat je een belijder en ook vervloeker bent van de amor fati, bijvoorbeeld.
Mijn geliefde ging helemaal over de zeik van mijn nieuwe lay en dus blijft ie staan, tenminste voor een maand.
Voor mensen die de jaren des onderscheids hebben bereikt zijn de herinneringen aan de onschuldige jaren van de kindertijd en bron van verlangen en ontroering. Dit onschuldige konijn is nog altijd een van de prominenten en als ik zo een boekje weer eens door mijn vingers laat spelen word ik warm van nostalgie en schijnt het zoete lentelicht van mijn kindheid door mijn geest.
…en toch heeft ie er gestaan, tenminste een uurtje.
Even naar de winkel om paksoi en champignons te halen, we hebben het hier over een buurtsupertje, daar hebben we het over. We hebben het erover dat Niemsz de globalisering van het kleinschalige steunt. En ook het knullige, het amateuristische en het persoonlijke en ook het onvolkomene dat is het menselijke.
Mounted F-4 at RADC’s Newport Test Site
Wederom gaat het koor naar Terschelling. In Apeldoorn wordt opgetreden in de Goede Herderkerk, Grote Kerk, Pauluskerk en Pniëlkerk. Buiten Apeldoorn zijn er optredens in Epe en Vaassen. Nieuwe dirigent wordt in dit jaar Goos Hoogeveen.
Dat ik me voortdurend moet verdedigen genoten te hebben van The Matrix Revolutions. Het is een grote machine-versus-mens-gevoel-versus-verstand-goed-versus-slecht-zin-versus-zinloosheid-bioscoop-opera.
Michail Kalasjnikov
Gisteren zijn we naar eens speciale vertoning van Goodbye Lenin geweest. Daarna werd er nog wat gedebatteerd over de film en zijn verband met het huidige ostalgiebegrip, met niemand minder dan Thomas von der Dunk.
Bij nader beschouwing moet ik concluderen dat de film nog veel beter is dan ik al direct ervoer. Hij kent vele lagen die consequent zijn doorgevoerd en verschillende kanten belichten van de manier waarop het individu omgaat met de geschiedenis en de macht. Het is een film die zijn eigen geschiedenis vertelt. Het aardige is ook het idee dat veel veranderingen niet door sterkte tot stand komen maar uit zwakte. Veel achteraf-helden worden geboren uit momenten van zwakte, persoonlijk falen en daaruit voortvloeiend overcompensatie. In al hun heldhaftigheid slaan ze door en blijken nog verder achteraf vaak meer te hebben vernield dan goed gedaan.
Maar genoeg gezwetst: ga die film maar eens zien, het wordt tijd dat we onze blik meer naar het oosten richten dan alsmaar over die grote plas naar het westen, zoals Von der Dunk terecht opmerkte.
Midden in New Grange heb ik de totale duisternis mogen beleven. Het zijn die uitersten die je bij blijven en die illustratief blijven voor de hoogte en dieptepunten waartussen ieder mens beweegt. Zo een dieptepunt zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat het erop lijkt dat ik ben uitgeschreven, er komt gewoon niets meer uit. Apathie tegenover de actualiteit, geschiedenis, de taal, filosofie, kunst. En ik weet dat die vervloekte lichtknop hier ergens moet zitten, dat prachtproduct.
“Hoelang ben jij nu al hier?” “Vandaag op de kop af 31 jaar, tenminste zo staat het geschreven want zelf weet ik hiet niet zo precies. En daarom mis ik vanavond de terugkeek.”
Het is die alertheid, die maken de blik strak en spits. Een alert persoon is gespannen, louter verdienstelijke spieren. Je ziet er de jager in die hij eens was, voordat hij wat zaad in de grond stopte en bij de kachel ging zitten.
Ik blijf maar klikken, op het puntje van mijn stoel klik ik me vooruit in de tijd, terwijl ik echt ontzettend moet poepen…
Zo gaat dat. Het internet woekert voort, groeit en groeit, als onkruid. Verse brandnetels tieren welig op het dode hout en ander tuinafval. De mestvaalt wordt groter. Soms bloeit er een bloempje op, dat heel even de aandacht trekt met zijn kleurenpracht. Korte tijd later is alles al weer verwelkt. Een tuinman, met een hark en een hele grote snoeischaar ontbreekt (ooooh, mijnheer Bosboom, wat zegt u dat toch weer moooooooi). [meer]
