In de archieven van niemsz.com vond ik toevallig een stukje geschreven op 18 mei 2003 dat een aardige prelude is van de huidige malaise:
De concurrentie laat het afweten dus kunnen wij het ook beroerd gaan doen. Zo moet er ongeveer gedacht worden en bijna vermoed je onderlinge afspraken. Kostenbesparing en winstgroei ter bevrediging van de belegger; ofwel de beurs als kanker van deze tijd. Terwijl vroeger kostenbesparing leidde tot lagere prijzen en concurrentie leidt die nu alleen nog maar tot het vergroten van marges. Wat overblijft verdwijnt in de zakken van de beleggers, de top en de adviesbureaus. We hebben het over de maininput van consumentenprogramma’s: verzekeringsmaatschappijen, grootwinkelbedrijven, banken, energiebedrijven en telecombedrijven
Dit alles overdacht ik toen ik bezig was 50 kilometer af te leggen om mijn eigen geld, een niet pinbaar bedrag, van de bank te mogen opnemen. Ik ben al mijn hele leven bij deze bank, een lidmaatschap van vader op zoon. En met weemoed denk ik terug aan het doordachte spaarpotje dat ik vol trots en vertrouwen overhandigde. Later kwam ik erachter dat ik mijn centen er met geen mogelijkheid meer uit kon krijgen, verbogen messen, afgebroken pinnetjes en toen had het duistere licht van de argwaan al moeten gaan branden. De praktijk: Je kunt je bank niet meer rechtstreeks bellen. Je wordt doorverbonden naar een 0800 nummer inclusief telefonist zonder problemen. Mijn geld zou over twee dagen klaar liggen. Ik naar de bank, bank weg, niets meer, zelfs het pinmachien een ru?ne. Briefje: een andere bank heeft taken overgenomen. Rijden, zoeken, parkeerproblemen, zoeken, bank, hokje, erg komisch manneke, vloeken op het 0800 nummer, geen geld, bellen, mijn geld bij een andere bank 15 kilometer verderop, niemsz rijden, zoeken, zoeken, omleiding, zoeken, parkeren, betalen om te parkeren, zoeken bank, niemsz plaatst opmerkingen, zie hierboven, loketbediende helemaal beursgenoteerd afgestomd en eindelijk steek ik de centen in mijn zak. Heeft me nog een rondje gebak gekost, een keiharde regel bij het te laat komen op mijn werk.
En bij niemand kun je je gram meer kwijt, zodat ik u banaal verveel. Niemand is meer verantwoordelijk want ze hebben geen naam, daar zit de crux, maar ook het organisatorische genie. Deze bedrijven zijn volledig gedepersonaliseerd en verworden tot autonoom systeem waarin de mens vermalen wordt.