Het gepeupel trekt zijn vleugels aan op zondagmorgen.
Jaar: 2004
De motor draait stationair en lijkt niet meer tot versnelling te bewegen.
Dat ze Rosenboom bij die bloedhonden van Barend en Van Dorp hebben gezet.
Dat het opvallend is hoe groot het hoofd van Van Dorp is ten opzichte van het “kupke” van Barend in het nieuwe logo.
Dat ik wel eens uitgerekend zou willen zien in hoeverre BvD bijdraagt aan de toenemende hufterigheid. Een kwartier na de uitzending schreeuwt er binnen in mij nog een hufterige eikel in mijn oor.
Dat hun eigen beperkingen maat worden voor alles; mediamacht van het onderbuikgevoel.
Dat ik televisie wil die uitdaagt, die inspireert, die ruimte zoekt, die waardig is, desnoods Vara Laat
Hoe
Er was eens iemand
Dat komt wel vaker voor
Maar er was iets met hem aan de hand
en niemand had het door
Hans van de Ven
Infant Airway Managment Trainer
- Realistic anatomy and landmarks including teeth, tongue, oral and nasal pharynx, larynx, epiglottis, arytenoids, false cords, true vocal cords, trachea, lungs, esophagus, and stomach
- Allows you to practice oral, digital, and nasal intubation, as well as E.T., E.O.A., P.T.L., and Combitube® insertion
- Suction techniques and proper cuff inflation may also be practiced and evaluated
Durable, rugged, one-piece construction and bifurcated lungs - Three-year warranty
- Includes training stand to mount head, pump spray lubricant, and hard carrying case
Een goed stuk radio op televisie, waarin de filosoof Ad Verbrugge zicht bezint op de grenzen van de vrijheid: bevangen in vrijheid. Ga daar maar eens eventjes voor zitten, en volgens mij komt ie, zoals vele wijzen, uit het oosten.
grenstoerisme
De attractie van de grens. De grens tussen verschillende morfologieen, maar ook hun uiterste grens met het niets. In het alledaagse is een grens zelden louter lijn; het is meestal een morfologisch overgangsgebied waar doorgaans verrassende attractieve combinaties te bewonderen zijn.
woehaah, probot op de nuchtere maag
[thnx 2 luba]
In deze samenleving, een collectieve arena van betekenisgeving en herkenning, dienen alle leden zich te onderwerpen aan de gezamenlijke erkenning van bepaalde legitieme, al dan niet fictionele verklaringen. De gezamenlijk erkende standaard oefent een druk uit op elke individuele deelnemer, die zelf onderdeel is van die druk. Wie zich onttrekt aan de collectieve standaard riskeert:
– te vervallen in onbegrijpelijkheid,
– het contract te breken met de secundaire dominerende macht en daarmee met de stabiliteit van de sociale formatie.
Het is dan ook onnodig afwijkend gedrag te onderdrukken (censuur), daar het toch niet door het collectief begrepen wordt.
Zonder kleurenruis vorm en toon beleven
Om de zoveel tijd overkomt me het monochome gevoel. Het is als wandelen in de schemering, in het niemandsland tussen dag en nacht.
Dit postje is Macproof, want deze letters zijn er eigenhandig op ingeklopt. Dit machientje kreeg ik van een ware liefhebber, die zijn oogappel een tweede leven gunde. Ik ben er nu al een dagje zoet mee. Toen ik gisteren zijn nieuwste imac bewonderde kreeg ik spontaan de neiging mijn PC zo in de zink te mieteren.
In de cdspeler:
Het Ik, het wezen en het buiten
Al die in een viskom onder water: zwem naar boven.
Tegelijkertijd raakte Niemsz geest steeds meer in de ban van het post-modernisme. Veel jonge intellectuelen uit zijn omgeving, maar ook daarbuiten, kregen moeite met zingeving, met de onwezenlijkheid van alle verschijnselen. Niemsz zocht troost in de schoonheid van de dingen, maar ook in de schoonheid van het verschrikkelijke. Steeds meer van zijn tijd ging op aan het zoeken naar wezenlijke schoonheid en in het zelf creeren hiervan. Het ideaal van de autodidact werd geboren.
In het midden van een ingrijpend automatiseringsproces en het maakt me leeg, zo leeg, naast jongensachtig nieuwsgierig.
Met pijn in ons hart nemen wij afscheid van
juli 1999 – januari 2004
Maar niet getreurd, zijn ziel zal voortbestaan
En ik voorspel u een spoedige terugkeer.
Als er alleen winnaars en verliezers zijn, dan zal iedere uitkomst van een situatie door zo een winnaar altijd als gewonnen worden uitgelegd.
Hoewel ik het werk van Mozart adoreer heb ik zojuist pas de film Amadeus bekeken: hij was subliem, maar ook een waardeloos historisch document.
Terwijl Bach de komische perfectie onthulde zo verenigde Mozart deze met het subject, een volmaakte harmonie van mens en natuur. Later nam het subject steeds meer de overhand en was het met de harmonie snel gedaan.