Maand: maart 2003

klinkt nu: het requiem in d-mineur van Mozart. Dat is ook mijn stemming, d-mineur

Oorlog is niet fijn, zelfs onprettig. Het is daarom niet bijzonder geschikt als consumptiegoed. Het zijn echter zeer verfijnde technieken die momenteel worden toegepast om er appetijtelijke fictie van te maken, voor bij een hapje en een snapje. Spanning, een wedstrijdelement, spectaculaire speciale effecten, jargon, exotisme, esthetisme. Veel van deze middelen behoren tot het hollywoodintrumentarium. En prachtig om te zien hoe de kritische journalistiek het allemaal een plekje geeft. Keurig plakken ze het voorgekookte materiaal aan elkaar, lichten het toe, geven het vorm.

En toch ben ik niet helemaal tevreden. Ondanks onze geavanceerdheid vind ik dat we er nog maar weinig details te zien krijgen. Invulling van het detail, een belangrijk kenmerk van 21e eeuwse cinema wordt ons in dit spectakelstuk onthouden. Ik wil zien wat er ontploft, de stenen in slow-motion in de rondte zien vliegen, elk stofdeeltje in me opzuigen, hoe de bad-guys een voor een het loodje leggen met lichamen die dubbelklappen door de kracht van de inslag en als het even kan wil ik een kogel of een kruisraket kunnen volgen in 3d…hoe het nu in beeld wordt gebracht gaat natuurlijk snel vervelen.

Het was ook gewoon te mooi, Kevin ligt onder vuur en is neergehaald door geavanceerde censor-missiles

‘s-nachts kom ik het bed niet in en ‘s-ochtends er niet meer uit. Niemsz is in de war. Ik hoor mensen dingen zeggen over ruime broeken, langen benen en gipsy-look en denk: wat zit je nou te zwammen, man!

Als ik in de war ben dan ben ik blij dat het allemaal maar tijdelijk is. Probeer je eens voor te stellen dat je hier een eeuwigheid bent. Dan is de wereld toch te klein. Dan sterf je van verveling. “De driehonderdste keer op Mallorca valt toch een beetje tegen” of dat je voor de zestigste keer meemaakt dat de gypsy-look is teruggekomen of dat je eeuwig dakloos bent of eeuwig een iq hebt van 100.

Raoul en Luba verenen hun krachten: coverlog, met een zalig trieste start.

Viktor Jerofejev is een groot beginzinnenschrijver:

Mijn vrienden hadden me gefeliciteerd met mijn idioot

of

Poesjkin… Welk Russisch oor spitst zich niet bij het horen van die gewijde klank?

of

Het leven was geweldig, we leken wel varkens

of

Elke cultuur heeft zijn ‘beste doden’.

of

In haar doorzichtige regenjas liep Bella Isaäkovna Kochvrolijk door het datsjadorp, met een gezicht zo rood als rundvlees.

of

Ik hou ervan ’s nachts te werken, net als Stalin

update: about:blank #10

Slithr is an organism that creates animations out of a sequence of images built by contributors from all over the planet. Each articipant continues from where the last artist left off, using deep buzzy segments of their brain to sculpt with light and time. When complete, they send their pieces to Slithr and watch the animation grow. Wanna play?

Het wordt weer eens tijd om een mythe om zeep te helpen. Niet heel het zuiden viert carnaval, hooguit 5 % van de bevolking wist een voornaam persoon me gisteren voor te rekenen. Een eeuwenoude mythe bedoeld om die paapen voor zot te verslijten.