Een oude gewoonte in stand gehouden, op een laag pitje
Dit is mijn landschap, dit is het. Maar wat is het?
Ik ben inmiddels op vele plaatsen geweest, plaatsen die mij boeiden. Zij werden een frisse wind die het stof blaasden van mijn landschap, dat dit is.
[0]
naar aanleiding van de lezing van een gezaghebbende tekst (lectio) kwam men tot een probleemstelling (quaestio), die uitmondde in een dispuut (disputatio)
[0]
of dat ik op zolder een doos met oude foto’s vind, alleen zijn het tekeningen, al even oud.
[0]
Wim de Bie in de ban van Marcel van Eeden alias cioran. Als ware fan brand ik natuurlijk van nieuwsgierigheid, luidssprekertje, alleen geen geluidskaart nie, louter beep beep. Op een opgevoerde brommer over de digitale snelweg sukkelen.
[0]
de kunst van het genieten is zo goed als het genieten van kunst.
[1]
Gij onvermoeibare zwoeger, Gij doorwrochter van andermans zweet.
[0]
het stoffelijk overschot van de dodezielen weer voor het grote publiek toegankelijk
[1]
PROGIRL.COM IS A QUEER-CENTERED, ARTISTS EXPERIMENTin female erotica for anyone who is interested in creative sex and the knowledge imparted upon those who boldly court the dissolution of self in the pursuit of their own pleasure.All girls portrayed here are engaged in creative-sexual exploration andactivelyinvolved in the making of these images.
[0]
[Berlinroman / Michael Rutschky]
[0]
Ik heb het nu welecht voor elkaar. Zit hier hier in een behaaglijk verwarmde woonkamer, kopje koffie, laptopje, mijn postje te schrijven. Karl Noten op TV, een laptop, pentium 1, 16mb, 2,1 kb/s maximaal, hum. Ja de lange weg is smal, deels onbegaanbaar en voert langs diepe klippen.
[0]
| 24 March 2002 |
Reading Marx: Expressionism and Foucaultist power relations / The conceptualist paradigm of discourse and the patriarchialist paradigm of reality / Surrealism, capitalism and Debordist image / F5
[0]
Laatst bewoog ik me door het landschap, op weg. Alleen namen getuigen nog van een ver verleden, een romeins verleden, een christelijk verleden. Maar de vormen die je ziet zijn hooguit 150 jaar oud. De totale hervormingstijd van een landschap verschilt per gebied, per object, maar het moment dat niets meer is zoals het ooit was komt, r�cksichtslos.
Oefening 1.
Som de dingen op die je nu ziet, die er over pakweg 150 jaar niet meer zullen zijn.
[0]
Materie in beweging. Niet te voorziene energiestromen. Een schakelpatroon, een omzetten van de ene materie in de andere; transsubstantiatie. Een subject neemt een verzameling van objecten waar. Deze verzameling wordt een waarneming van welke materiële samenstelling dan ook. Transsubstantiatie. Een kopie met een andere materiële samenstelling. Op het moment dat een subject iets met de waarneming gaat doen wordt de transsubstatiatieketen langer. Hij beschrijft de waarneming. De beschrijving kent weer een andere materiële structuur. Het geschrevene is eenvoudig te dupliceren. De keten wordt langer, oneindig langer. Verscheidene ketens kruisen elkaar, vervormen elkaar, misvormen elkaar. Verrijkende en verarmende transsubstantiaties. Bij een eenvoudig proces kan het algebraisch aantoonbaar worden gemaakt, op zichzelf ook weer een transfiguratie. Ooit was er een begin. Een kort klein matjes flitsend onbeduidend schijnend moment was er een omzetting van materiaal, waarbij het oorspronkelijke materiaal bleef bestaan. De materie deelde zich, werd steeds kleiner, maar er stond niets of niemand boven, die dat kleiner worden zou kunnen opmerken. Een oneindig vergrotende microscoop maakt een oneindig klein object oneindig groot. De complexie, om gek van te worden.
[0]
Een heerlijke dag. De zomer dient zich aan. De zon schijnt, de temperatuur is aangenaam en ik ben moe, doodmoe.
[0]
Wie wil die kennen, die niemand kent?
[1]
[0]
Lezen, lezen waartoe, met welk doel. Niets nieuws onder de zon, het onbekende onbegrepen, de betekenis in een dikwandige stalen kist gegoten in meters stenig hard beton.
Schrijven, de toetsen laten rammelen. Al het aanwezige herschikken. Alternerende denotaties. Vertrekkend vanuit een monadische substantie, meer dan en punt, al het ander ervanuit beziend. Beweging maakt betekenis. Waarom staat hier alles stil, betreed slechts het leven, zijn platgetreden gang in.
Woorden consumeren, woorden produceren. De ultieme verdraaier en onschuldige verrader.
[0]
Ik ben een denker. Ik vergat te denken. Niet te ver. Altijd een fractie minder. De motor moet draaien, het vliegwiel rond.
[0]
Hoe krijg je een vastgelopen motor weer aan de gang? Met kennis, een combinatie van opleiding gevolgd door de ervaring van oeverloos gepruts. Met chaos en geweld, vuur, hamers, kruupollie, beweging, zoveel dat op een gegeven moment als alle mogelijkheden tot star volhouden zijn verbruikt, hij wel weer op gang moet komen. Met een tegenstrijdige kracht, juist karakteristiek te noemen. En dan aan de praat houden, want dat is de kunst: de motor aan de praat houden.
[2]
Ik moet iets doen met de onredelijkheid van mensheid die zo nu en dan mijn habitat verontrust. Misschien middeleeuws, zoiets als een rubriek: ongewenst.
[2]
Hier voor me ligt Rupert, van Ilja Leonard Pfeijffer, een van Lucerber’s erfgenamen. Hij heeft zich in ieder geval genomineerd voor de beste beginzin van 2002:
Er scheen zon die tegenvalt.
meer over Pfeijffer’s Rupert:
Tanden in de nek van het leven
‘Ik moest de stad als een vrouw betasten’
De expansiedrang van een sadistisch dichter
[1]
homepage van de week V
De tranen lopen over mijn wangen, van ontroering, van herkening, van het kan allemaal nog veel erger en van geluk, want onze woonkamer is zojuist weer begaanbaar verklaard. En dat betekend dat er weer meer tijd is om met loggen te verdoen.
ctrl-c-v planet weekly
[3]
[0]
Naakt in je eentje een soort van trivianten met hints, om je te vermaken, sinds gisteren op nakedself, van Zero, omdat ik achterloop, bij vlagen zelfs achterlijk ben.
[0]
Dat je accepteert:
– dat bepaalde dingen alleen naast elkaar kunnen bestaan,
– dat de cirkel niet altijd rond is,
– dat een uur zestig minuten heeft,
– dat er maar weinig echt belangrijk is,
– dat we zo nog wel even door kunnen gaan.
[1]
zo, lekker smullen van mijn zelfbereid maal. Koken volgens Niemsz is het heet stoken van ingredienten
[1]
David Lynch, Denny’s Napkin, 1975
[0]
[0]
[0]
Woe, Luba’s back, zijn vastenaktie is teneinde omdat het toch allemaal niet meer baat: Chez Lubacov
[4]
Recognizing the human
ELIZA
ELIZA: Hello, I’m ELIZA
Me: I’m trying to write a paper
ELIZA: Does it please you to believe I am trying to write a paper?
Me: No, not really
ELIZA: You are being a bit negative
HEX
Me: Hello
Hex: Hello. Now, that’s the formalities over!
Me: How are you?
Hex: I was feeling great until you started acting silly!
Me: I’m trying to write a paper
Hex: What a coincidence, you are trying to write a paper – that makes two of us!
Me: So’s ELIZA
Hex: I have played around with ELIZA a bit. It’s pretty obvious that it is a computer these days, but apparently it fooled people into thinking it was human when it was first written.
Me: Do you want to write my paper?
Hex: Hehehe – that’s supposed to be a *question*??? So, what do you do for a living?
uit Being Real, Judith S Donath
[8]
De afstand nabij. Hoor ik er wel bij. Het lijkt wel of ik glij, losgeslagen vrij, jij, hij, wij, zij, zonder mij.
[0]
De grote boze wolf: Joop den Uyl
[0]
Een gelaten leegte vult momenteel mijn gemoed. Banaliteiten hebben het hoogste woord. Als ik dan even tijd heb voor mezelf probeer ik me vanouds boos te maken, de verkiezingen, de VS, consumisme, kunst, Melkert, Fortuyn het is me allemaal om het even, theater uit de oude doos.
[0]