Iets meer dan 50 minuten over 10 km. Eigenlijk ging het te snel voor mijn huidige conditionele gesteldheid, maar ik had gewoon zin mezelf af te beulen. Naderhand een lekkere koude straal water over mijn benen en als een stijve hark door het huis, Als je een hele tijd niet echt hard gelopen hebt besef je pas weer dat bepaalde tempo’s en bepaalde afstanden helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn en ben je weer blij een bepaald (basis)niveau te bereiken.

En weer eens een half uurtje loslopen na een irritante blessure. Het ergste is nog dat de blessure niet van het lopen zelf komt. Ging nog niet onaardig, hoewel ik wel aan basisconditie heb moeten inboeten.

Duurloop van een klein uur – wederom in de bakkende zon die ik tegenwoordig extra opzoek bij mijn loopactiviteit terwijl ik haar vroeger juist vermeed en vooral door de schemering ging – redelijk soepel doch niet al te snel.