[Previous entry: ""] [Hoofd Index] [Next entry: ""]

06/18/2001 Entry: ""

Ik bewaar het boek Ulysses, donker zodat het niet te snel vergeelt, voor het juiste moment. Ik heb een Engelse en een vertaalde versie. Het juiste moment zal zichzelf aandienen en ik zal wachten, wachten op ...

Ik wil namelijk voorkomen het volgende achteraf nodig te hebben: Ulysses for Dummies. (via Zantinge)

Ik heb me altijd afgevraagt waarom abstractie eigenlijk nauwelijk bevredigend in de geschreven taalkunst is doorgedrongen. Toen ik The artist as a young man, van Joyce las, ontdekte ik dat het toch zeerwel mogelijk was. Enkele passages in dit boek voeren je naar een abstract niveau, betekenisveld, waarvan je de betekenis enkel nog vermoedt. Je geest ervaart complexe essentie. Deze ervaring laat zich niet omschrijven, ik doe hier slechts een onbeholpen poging. De ervaring die ik met deze passages had, laat zich vergelijken met ervaringen die ik heb gehad met werken van Mondriaan, met name de Victory Boogie Woogie, een absolute hoogtepunt van abstracte schilderkunst, en vroeg atonale muziek van bijvoorbeeld Arnold Schoenberg of Anton Webern. In de poezie wordt natuurlijk getracht enige abstractie te bewerkstelligen, maar er wordt te vaak erg veel inspanning verwacht van de beschouwer, waardoor de betovering zoals hierboven beschreven, verloren gaat. Ik dwaal af.