011205: "ijkpunt van een beloft"

We bewogen ons voort door een landschap. Hij, klein en compact naast me ik lang en mager. De vormen verloren hun scherpte door het invallen van de schemer. We liepen op de schemer af, alsof het een plaats had. Ik durf nu, hier te beweren dat niemand ons toen, daar het tegendeel had durven beweren.